آگاهی=رهایی

یکی از راه های نگهداشتن قدرت توسط یک گروه کوچک بالای اکثریت مردم در تاریکی نگهداشتن اذهان جوانان و عوام فریبی است. پیروان این راه هم در افغانستان کم نیستند. سال ها، هر ظالمی دستش رسید کتاب ها را سوزاند و به دریا انداخت، مکتب ها را بست، هنرمندان و خبرنگاران را کشت، رادیو ها و تلویزیون ها را خراب کرد، و خلاصه هر چه توانست کرد تا چشم مردم را ببندد. برای اینکه از دست این گروه در امان باشیم باید کتاب بخوانیم. باید بکوشیم با استفاده از کتاب ها و افسانه ها دنیایی مملو از صلح و برابری را تصور کنی و به کار کردن برای آن رویای زیبا متعهد باشیم. برای خواندن کتاب دختران رابعه به این لینک مراجعه کنید.

زنان افغان سی و پنج فیصد کارگران مملکت را تشکیل می دهند. مشارکت اقتصادی زنان برای ترقی و بازسازی افغانستان ضروریست. جلوگیری از فعالیت زنان، نه تنها غیرانسانیست، بلکه خیانتی به سرزمین مشترک ماست.

خواهرم، به توانایی هایت و قدرت صدا و عملت ایمان داشته باش و نگذار آتش مبارزه را در تو خاموش کنند. تو می توانی.

سرود

سلام به همه دوستان، دلیل این که در این دو هفتۀ اخیر فعالیت این صفحه کم بوده است اینست که این جانب سخت مشغول نوشتن پایان نامۀ خویش که در مورد موسیقی زنان افغانستان است، هستم. امروز هنگام نوشتن به آهنگ های قدیمی زنان گوش می دادم و این سرود شیرین استاد مهوش سخت به دلم نشست و خواستم آن را با شما در میان بگذارم. مصرع دلخواه من در این سرود این است: جاز کشور افغان، ساز لوگری باشد. به نظر من این مصرع نشانه ایست از این که زنان افغانستان و مردم افغانستان از موجودیت موسیقی غربی (جاز) باخبر بودند اما به موسیقی افغانی ارزش قایل بودند و آن را می پسندیدند. آموختن از فرهنگ های دیگر چیز بدی نیست، اما فراموش کردن زیبایی ها و خوبی های کلتور خود ما مشکل سازست. نسل جوان افغانستان می تواند از همین مصرع درس بزرگی بیاموزد. روز زیبایی داشته باشید.

نیازی نیست زنان بر مردان حاکم شوند. کافیست حاکمِ بدن، افکار و زندگی خود باشند.

تو و دنیا

خواهرم، همیشه به خاطر داشته باش که قوی تر از آنی که می نمایی، خوب تر از آنی که دیگران می پندارند، و داناتر از آنی که فکر می کنی. به خودت اعتماد داشته باش و نگذار دنیا روحیه ات را بشکند. این دنیا تو را نمی شناسد و درد هایت و قصه هایت را نمی داند، اما هنوز سرگرم قضاوت های سطحی و ظاهربینانه است. زندگی تو، اهداف تو، موفقیت تو، و توانایی های پنهان و آشکارِ تو مهم تر از قضاوت های دنیا در مورد توست.

تشکر.

آنچه دنیا از افغانستان می بیند خبر بدست و بس. امروز می خواهم صبح شما هموطنان با حرفی خوش آغاز شود. یک خبر خوش از افغانستان، هر چند کوچک باشد، این صفحه هست. این صفحه در طول یک سال بیش از هژده هزار خواننده را به خود جذب نموده و برای بیش از پنجاه نویسندۀ زن و مرد زمینه ای برای گفتگو با دیگران و ابراز نظر را ایجاد کرده است. از همه کسانی که در یک سال گذشته این صفحه را حمایت کردند، تشکر می کنم. مدیون بتول مرادی، یکی از نویسندگان و گردآورندگان مجموعۀ دختران رابعه و ده ها انسان خوبی که در توزیع کتاب و انتشار نوشته های این صفحه کمک کردند ام. همچنان، تشکر از انسان هایی که نوشته های شان، عکس ها و خبر های خوب، و کار های هنری زیبا را به ما فرستادند تا با شما در میان بگذاریم. با هم می توانیم افغانستانی برابرتر و عادلانه تر را بسازیم و دنیایی زیباتر را برای کودکان خویش به جا بگذاریم. روز زیبایی داشته باشید.

به خود باور داشته باشیم

برای این که در هر آنچه که می خواهیم موفق شویم، باید به خود باور داشته باشیم. ما زنان باید در عمق وجود خود این حقیقت را بپذیریم که ما انسان هستیم، زن هستیم، و باید از حقوق و فرصت های برابر برخوردار باشیم. ما، اول تر از همه، باید انسان بودن خود را بپذیریم و نه تنها به درجه دوم بودن قانع نشویم، بلکه از مقام دروغین قداست که برای برده ساختن ما به وجود آمده بگذریم. ما، قبل از همه، باید بیاموزیم که القاب زیبا و شاعرانه نه، افسانۀ زیبایی نه، قفس های طلایی نه، ثروت و حس امنیت کاذب نه، بلکه برابری و انسانیت ارزش هایی اند که ما را به صورت واقعی آزاد می سازند. وقتی خود را به عنوان انسان احترام کردیم، آنگاه می توانیم به زنان دیگر نیز با احترام و مهر برخورد کنیم، نه مانند رقبا. زنانی وقتی به خود و حقوق انسانی خود باور داشته باشند، آن گاه زنان دیگر را هم به عنوان همراهان و همکاران در راه تغییر و برابری می پذیرند. زنانی که در درون خویش خود را پذیرفته اند، احترام می کنند و دوست می دارند دیگر برای به دست آوردن رضایت و پذیرش مردان به فکر تخریب و بدجلوه دادن زنان دیگر نمی باشند. بیایید احترام و باور به خود را روزانه تمرین کنیم.