بنابر مصوبه جدید شورای علمای افغانستان، زنان نمی توانند بدون محرم سفر کنند. اگر یک زن بیوه باشد و مریض و بخواهد به هند برود تا از مرگ نجات یابد چی کار باید کند؟ آیا این از استقلال زنان جلوگیری نمی کند؟ چرا باید ما زنان همیشه منتظر این باشیم که یک مرد بیاید که ما را به سفر ببرد؟ مگر تنها نمی توانیم روی پای خود ایستاده شویم، مستقل باشیم و زندگی کنیم؟ آیا این مصوبه برگشت به زندگی طالبانی است؟
مصوبه جدید شورای علمای افغانستان می گوید که زنان مسوول به «دوری جستن از اختلاط با مردان بیگانه در عرصه های مختلف اجتماعی، مانند تعلیم، تحصیل، بازار، دفاتر و سایر شئون زنده گی استند.» در مملکتی که اکثریت داکتران، معلمین و خیاط ها این چگونه امکان دارد که زن با بیگانه ها حرف نزند. اگر زن مریض باشد و داکتر مرد و زن با او حرف نزند، باید بمیرد؟ در افغانستان 40% معلمین زن استند. براساس این مصوبه دختران نباید نزد معلمین مرد درس بخوانند- پس این دختران درس نخوانند و جامعه ما مملو از مادران بی سواد باشد؟ این مصوبه راه پیشرفت را می بندد. بیایید از آن جلوگیری کنیم.
همیشه بی بی مهرو 